Ik ben fotograaf voor ondernemers en bedrijven. Ik maak profielfoto’s en bedrijfsfoto’s voor teampagina’s, websites en LinkedIn. Verder ben ik ook altijd geïnteresseerd in de mensen zelf en hun verhaal. Ik vraag mensen vaak waar ze energie en inspiratie vandaan halen en vraag hen waar ze blij en gelukkig van worden.
Ik blik terug op een gesprek dat ik had met Arny. Arny is gitarist en fotograaf. Hij woont mijn zijn vrouw Caro en hun hond Rumble in Venlo. Hij heeft net een nieuwe bezetting bij elkaar voor zijn band.
Tekst en foto’s: Erik Daems
Arny, hoe gaat het op dit moment met je?
Goed. In de periode hiervoor was het wel een beetje chaos, een band die uit elkaar viel, een band die bij elkaar kwam. Toen we vier weken geleden terugreden van vakantie is onze auto in Italië gestrand. Wij moesten met het vliegtuig terug en onze auto met de bagage in Italië achterlaten. De auto is net weer terug. Dus ook de koffer met de vieze was. De pastis die je nu aan het drinken bent zat ook in die koffer.
We combineren ieder jaar onze vakantie met het Surfer Joe Summer Festival in Livorno in Italië, het grootste surf-festival ter wereld. De rest van de vakantie hebben we op Corsica gevierd. Corsica is een geweldig eiland, zeker voor een fotograaf.
We zijn in Corte geweest, de universiteitsstad. Corte heeft een heftige punkbeweging, ik kom zelf ook uit de punkscène. Ik heb in Corte zelfs een Italiaanse Eko-gitaar uit 1972 gekocht. Ik had die platenzaak op internet al gevonden. Ik vind het ook altijd leuk om met eigenaren van platenzaken een gesprek aan te gaan. Hij zat tegen zijn pensioen aan, hij ging zijn zaak verkopen. Ik was de eerste die ooit naar die gitaar vroeg. Ik kreeg hem voor de helft, we kregen zelfs een gratis koffer mee.
Ik kom uit de punkscène. Ik heb in Pandemonium gespeeld en bij Kotz, op een gegeven moment ben bij Last Post gaat spelen. Het was eind jaren tachtig, begin jaren negentig, ook de tijd waarin de grunge begon. Surf was toen nog niet zo populair. Ik surfte zelf wel in die tijd, als in fysiek planksurfen en windsurfen. Ik zag Igor en de Zwijnen op het Zomerparkfeest spelen. De eerste Venlose surfband, met Mark Kohlen. Het kon dus, een surfband in Venlo. Eind jaren negentig ben ik Phills Day Off begonnen, een surf-punk band. Daarna kwam Los Cheatos, en nu heb ik al bijna twintig jaar Aloha Sluts. We hebben nu zo’n tien jaar een platencontract. Ik speelde hiervoor met twee andere jongens die wat verder weg woonden. Nu heb ik twee wat jongere Venlose muzikanten gevonden die mijn passie delen en zijn we dus aan bezetting vier punt nul begonnen.
Ik wil altijd weten waar muziek vandaan komt. Wie heeft waar zijn mosterd vandaan gehaald? Bij punk en metal kwam ik uit bij The Stooges en MC5, bij surf kwam ik uit bij Dick Dale. Mijn grote voorbeeld is Link Wray, hij maakte eind jaren ’50 al instrumentale muziek. Onze hond is vernoemd naar een van zijn nummers. “Rumble” van Link Wray is het eerste instrumentale nummer dat ooit verboden is op de Amerikaanse Radio. Het zou te gewelddadig zijn. Ik zoek altijd naar de oorsprong van de muziek. Dat is mijn passie. Die kast achter je zit helemaal vol met cd’s.
Een andere passie is reizen, ik ben met Caro zo’n vijfentwintig keer in Amerika geweest. We waren in Memphis, in de Sun studio. Dat is voor mij Mekka, het is mijn heiligdom. Elvis heeft daar zijn eerste plaatjes opgenomen. Hij pikte dingen uit de blues, uit de jazz. In die ruimte voel je de oorsprong van de tegenwoordige moderne muziek. We zijn ook in de Stax-studio geweest, een soul-label.
Soul is niet alleen soul, het is ook Rhythym & Blues, het is veel meer dan dat.
Ik ben al veertien jaar de vaste fotograaf van het Sjock Festival in België. Ik heb er zelf ook al een paar keer gespeeld. Er is een Newcomer-stage, een rockabilly/soul stage, een podium met punkbands. Je komt daar mensen tegen die zich net als ik niet laten beperken door genres. Die gaan net zo hard op roots-rock n’ roll als op Pennywise.
Van welke dingen ben je heel gelukkig dat ze nu zo zijn?
Mijn gezin. Mij vrouw en mijn hond, mijn gezin. Ik ben gelukkig dat ik alles met hen kan delen. De hond kan dan helaas niet mee op vakanties en op reizen. Met mijn vrouw Caro deel ik de festivals en de muziek. Ze is ook de vaste fotograaf van de band. En mijn muziek maakt me gelukkig. Ik kan hier gewoon een gitaar uit de muur plukken en lekker gaan spelen.
Van welke dingen die je ooit gedaan hebt zou je zeker nog eens willen doen?
Een reis die ik nog wel eens zou willen doen is Puerto Rico. Het is zo’n mooi eiland. Ook heel Amerikaans, met heel veel tegenstellingen.
Muzikaal gezien heb ik ook nog wel een uitdaging. Ik zou nog wel eens nog op een bepaalde plek willen spelen, maar die bestaat niet meer. Dat is CBGB in New York. Ik ben daar wel een paar keer geweest als fotograaf.
Ik ben een gitarist en geen zanger, maar ik zou nog wel eens als gast-zanger van Black Flag willen zijn. Mijn Black Flag tattoo is een van mijn eerste tattoos. Die band en hun teksten bevatten mijn levensfilosofie. Ze doen het goed of ze doen het niet. Dat heb ik ook van mijn wijlen vader.
Insect Surfers is de langst bestaande surfband ter wereld. Ze hebben één vocaal liedje. “Pinto Pacer Duster Gremlin”. De vier meest obscure automerken in Amerika.
Ze stonden twee jaar geleden in de Splinter. De gitarist vroeg me om dat nummer even mee te zingen. Afgelopen jaar stonden ze weer in Venlo, in de Hatseflats. Deze keer had ik had de woorden opgeschreven op mijn hand maar ik zweette enorm. Ik kon het niet meer lezen. Pinto! Pacer! Mercedes! Fiat!
Welke band zou je nog een keer op Aloha Fest willen hebben?
Black Flag, maar dat past niet. Dick Dale valt af, die is dood. Link Wray valt af, die is ook dood. Tja, wie dan?
In de surf had je vier golven. Begin jaren zestig was de eerste, eind jaren zeventig, toen ook de punk ontstond, had je de tweede. Midden jaren tachtig kwam de derde, en midden jaren negentig toen de film Pulp Fiction uit was kwam de vierde surf-golf. De band Man or Astroman zat in de derde golf. Ondanks dat het een Amerikaanse band is, zou ik die graag eens op Aloha Fest willen hebben. Aloha Fest ben ik begonnen om Europese Surf te promoten, maar voor die band zou ik een uitzondering maken.
Van welke dagelijkse dingen kun je heel blij worden?
Van mijn hond, van mijn vrouw en van mijn auto. Als die het doet tenminste.
Wat is je wens?
Ik ben nu veertien jaar de vaste fotograaf van het Sjock Festival in België. Er is aangekondigd dat volgend jaar Social Distortion op het Sjock staat.
Ik zie er nu al helemaal naar uit om volgend jaar, mijn vijftiende keer, op mijn favoriete festival mijn favoriete band te gaan fotograferen.
Ik heb daar vroeger voor bladen gefotografeerd, zo ben ik ook op dat festival terechtgekomen. Ook daar geldt de regel dat fotografen alleen de eerste drie nummer van een band mogen fotograferen. Ik ben een van de vier fotograferen daar die alles mogen fotograferen. Ik fotografeer eigenlijk alleen maar tijdens optredens, voor en op het podium, backstage dingen doe ik bijna niet.
Een paar jaar geleden speelde Keith Morris, de oorspronkelijke zanger van Black Flag, met zijn eigen band Off! op het Sjock Festival. Ik zag Keith backstage een setlist maken van vijf A4’tjes lang. Hun nummers duren ook maximaal een minuut per stuk. Hij heeft dreadlocks en had toen een gigantische leesbril op. Toen heb ik toch even gevraagd of ik een foto van hem mocht maken, zo backstage.
Ik vond het super leuk om door een fotograaf geïnterviewd worden en gefotografeerd te worden. Het inspireert me ook weer wat met portretten te gaan doen.
